Er zijn momenten waarop alles op zijn plaats valt
Zelfs in situaties die uitzichtloos leken.
De persoon komt in beweging. Zet stappen, neemt weer wat controle over zijn of haar leven.
Een referentieadres, inkomsten, een aanvraag voor opname, een zoektocht naar een woning.
Er komt iets in beweging.
En dan… begint het wachten.
Het antwoord van de kliniek.
Het groene licht van het OCMW voor de waarborg.
Administratieve en technische zaken. Maar die in de realiteit mensen in het ongewisse laten.
In dat wachten kan alles afbrokkelen.
En er zijn momenten waarop alles instort…
Het gebruik komt terug, het contact wordt moeilijk, de gezondheid gaat achteruit.
Soms duikt er agressie op. Of een muur van stilzwijgen.
Het gevoel alles opnieuw te moeten beginnen. Terwijl we er zo dichtbij waren...
Ook voor het team is dat zwaar.
We moeten incasseren én leren grenzen stellen, onszelf beschermen.
Want het systeem is hard. En we kunnen niet alles controleren.
Deze momenten herinneren ons eraan hoe broos ons werk is.
Ze tonen hoe snel het kan kantelen. Maar ook dat het soms, onverwacht, net goed gaat.
En wij? Wij blijven. Voor dat “soms”. Voor die mogelijkheid. Voor die kans.
We blijven, wat er ook gebeurt.