Samen, maken we een einde aan dakloosheid !

Een beschermengel, vermomd als een winkelier

Op een goede morgen gaan we op stap om meneer M. te zoeken. Hij is verstandelijk beperkt en leeft op straat. Hij is veel onderweg en het is altijd een hele klus hem te vinden.

We zoeken eerst op het enorme parkeerterrein van een winkelcentrum, dan in het centrum zelf en tenslotte in de omgeving: droefgeestige viaducten, overblijfselen van kampeerplekken, oude winkelkarretjes vol afval. Maar geen spoor van meneer M.

Zo gek nog niet, de droom van Mevrouw A.

Als we vandaag bij haar aankomen, verbergt Mevrouw A haar gezicht in haar handen. Ze kreunt, ze huilt. Een ijzige wind teistert de binnenplaats waar we zitten en maakt de sfeer nog troostelozer. Niemand ontsnapt aan het lijden. Ik weet het. Als sociaal werkster, als iemand die zich inzet tegen alle vormen van ellende. Ik voel mee met haar leed, iedere keer dat ze me met haar gezwollen ogen aankijkt.

U bent niet alleen, Mevrouw L.

Mevrouw L. is bijna 50 jaar oud. Ze leeft al 20 jaar op straat, is heel vroeg in instellingen beland en is slachtoffer van het falen van het Belgische systeem. Het Luikse Straatverplegersteam maakt zich grote zorgen over haar en voelt zich machteloos ten opzichte van haar ellende.