Samen, maken we een eind aan dakloosheid !

Als het leven begeleiden ook betekent: het einde begeleiden

Sommig nieuws treft een team diep. Het herinnert ons eraan wat het werkelijk betekent om “het leven te begeleiden” — als de dood zelf ook deel wordt van dat pad.

Liam was pas vierendertig. Veel te jong om te sterven. Na een lang parcours op straat woonde hij sinds kort in een echte woonst. Een plek die hij met zorg en smaak naar zijn beeld had ingericht.

Er zijn momenten waarop alles op zijn plaats valt

Zelfs in situaties die uitzichtloos leken.
De persoon komt in beweging. Zet stappen, neemt weer wat controle over zijn of haar leven.
Een referentieadres, inkomsten, een aanvraag voor opname, een zoektocht naar een woning.
Er komt iets in beweging.

In het hart van Luik, het leven achter gesloten luiken

Er zijn verschillende gemeenschappelijke punten tussen onze patiënten, maar er is er één die universeel is: de eenzaamheid…

Wanneer een van onze patiënten klaar is om in een woning te trekken, wordt dat vaak gezien als een overwinning. Maar die overwinning gaat gepaard met een emotionele complexiteit die maar weinig mensen zich kunnen voorstellen. De eenzaamheid, die al een constante metgezel was in het leven van mensen zonder dak, kan nog zwaarder wegen eens ze gehuisvest zijn.