Verhalen

In deze vroege lente, hebben we een afspraak met Mevrouw V. * We gaan met haar naar het ziekenhuis voor een belangrijk onderzoek. Haar knie gaat sterk achteruit en ze kan bijna niet meer lopen.

Te laat komen is dus uitgesloten.

Suzanne leefde 12 jaar op straat in Brussel. Dankzij de intensieve begeleiding door Straatverplegers, en in samenwerking met verschillende andere organisaties, woont ze nu al 4 jaar terug in een huis. Ze is net opgenomen in het "My Way" project.

Meneer T*, 65 jaar, woonde jaren in een tentje, alleen. Door psychische problemen was hij zo losgekoppeld van de werkelijkheid dat hij zijn hygiëne compleet verwaarloosde. Op stap gaan met hem was niet bepaald aangenaam omdat zijn geur ondraaglijk was en zijn gedrag problematisch kon zijn. We kregen zelfs te horen: "Hem krijg je nooit in een woning geplaatst".

Deze week hebben we aan “teamwisseling” gedaan. Dit komt hierop neer dat ik, die normaal actief ben in het werk op straat, me heb ingewerkt in de afdeling “huisvesting”. 

Vandaag heb ik meneer J naar het ziekenhuis vergezeld voor een gesprek ter voorbereiding van zijn opname. Ik ken hem nu al bijna twee jaar. Vanmorgen is hij nerveus maar niet minder vastberaden om van zijn overmatig drankgebruik af te komen.

[VIDEO] Carlo leefde 9 jaar op straat. In deze authentieke en pakkende getuigenis vertelt hij zijn verhaal en hoe hij uiteindelijk uit de straat geraakt is.

[VIDEO] Dany leefde 16 jaar op straat. In deze authentieke en pakkende getuigenis vertelt hij zijn verhaal en hoe hij uiteindelijk uit de straat geraakt is.

Precies een jaar geleden begon ik, na 5 jaar hard werken bij Straatverplegers, aan een lange vakantie. Met de bedoeling wat afstand te nemen, na te denken over mijn professionele inzet en om een burn-out te vermijden.

Naast het feit dat de persoon zelf op deze manier de schuld krijgt, heeft dit discours nog andere perverse effecten.

Meneer N*. is een man op leeftijd. Het soort leeftijd dat lacht om het verleden en soms rouwt om de komende 'vervaldatum'. Meneer N. heeft het soms over die 'vervaldatum'. Met humor, en op zijn gezicht een glimlach die ogenschijnlijk de spot drijft met die laatste dag die ons allemaal te wachten staat.

Telkens wanneer we hem ontmoetten, had hij een glimlach klaar, meneer V.

En iedere keer gebeurde er iets magisch, een moment van betovering.

Mr. V. is een patiënt die we al een paar jaar volgen, eerst op straat, en vervolgens in zijn nieuwe woonst. Hij is zeer beminnelijk, met het hart op de tong.