Actualiteiten

Voor dakloze mensen zijn hun voeten veel meer dan alleen een manier om zich te verplaatsen: ze zijn van levensbelang om elke dag te overleven. Ze lopen dagelijks kilometers, vaak met schoenen die niet goed passen of versleten zijn. Zonder regelmatige toegang tot hygiëne, water of gezondheidszorg komen voetproblemen vaak voor en kunnen ze ernstige gevolgen hebben.

Dakloosheid neemt overal in Europa toe, met bijna 1,2 miljoen mensen zonder thuis. Toch is er een beleid dat in veel landen goed werkt: housing first. In de jaren 90 kwamen de eerste projecten op in New York, VS.

In Luik willen we 70.000 euro ophalen, maar elke actie telt.

Door onze campagneposter te downloaden en op te hangen, help je de dakloze mensen die we elke dag begeleiden naar een duurzame woonst en naar gezondheid.

Vandaag, op 17 oktober, staan we stil bij de Werelddag van verzet tegen armoede. Een symbolische dag, die evenwel moet aanzetten tot handelen. Want in een tijd waarin besparingen steeds harder toeslaan, wordt het sociale vangnet in België alsmaar dunner. Mensen die het al moeilijk hadden, krijgen het nog zwaarder. Maatregelen zoals het beperken van werkloosheidsuitkeringen, het afschaffen van het Koude Plan, strengere migratieregels en hervormingen van de arbeidsregimes vergroten de ongelijkheid en verhogen de bestaansonzekerheid van duizenden gezinnen.

Op 14 oktober trekken duizenden burgers, werknemers en verenigingen de straat op.
Ook Straatverplegers sluit zich aan.
Niet om een privilege te verdedigen. Niet om in het luchtledige te schreeuwen.
We komen op straat om iets eenvoudigs maar fundamenteels in herinnering te brengen: politieke keuzes bepalen ons leven — en vandaag maken die keuzes mensen armer, verdelen ze en sluiten ze uit.

10 oktober: een dag om geestelijke gezondheid en dakloosheid met elkaar te verbinden

Op 10 oktober vieren we zowel de Werelddag voor Geestelijke Gezondheid als de Internationale Dag tegen Dakloosheid. Twee strijdpunten die te vaak los van elkaar worden gezien, terwijl ze nauw met elkaar verbonden zijn.

Op straat leven betekent leven in onzekerheid, isolatie en angst. Het betekent voortdurende stress die lichaam en geest aantast. En als je geestelijke gezondheid wankelt, zonder hulp of zonder woonst, wordt het bijna onvermijdelijk dat je op straat terechtkomt.

Bestaansonzekerheid is niet alleen een sociale kwestie — het is een kwestie van volksgezondheid.

De link tussen geestelijke gezondheid en dakloosheid is diepgaand en tweerichtingsverkeer. Extreme bestaansonzekerheid verzwakt het psychisch evenwicht van mensen zonder onderdak: chronische stress, isolement, onveiligheid en identiteitsverlies veroorzaken mentale pijn. Omgekeerd kunnen psychische aandoeningen zoals depressie, schizofrenie of verslaving ook leiden tot sociale uitsluiting en verlies van een thuis.

De situatie van mensen zonder woning in Wallonië gaat jaar na jaar achteruit. Recente tellingen tonen dat bijna 20.000 mensen in Wallonië vandaag op straat leven of geen stabiel onderkomen hebben. Achter deze cijfers staan organisaties die elke dag en nacht opvang bieden en werken aan duurzame herhuisvesting van de meest kwetsbaren – zoals Straatverplegers.

Bij Straatverplegers zien wij elke dag dat hygiëne veel meer is dan alleen proper zijn. Voor mensen die dakloos zijn, vormt een douche, propere kleren of frisse adem vaak de eerste stap richting gezondheid, waardigheid en re-integratie. Daarom beschouwen wij hygiëne niet als een detail, maar als een essentieel onderdeel van onze methodologie in de zorg voor daklozen.
 

In Luik begeleidt een team van 10 medewerkers van Straatverplegers elke dag mensen die op straat leven in uiterst kwetsbare omstandigheden. Dit werk is broodnodig: elke nacht slapen honderden mensen buiten in onze stad. Sinds 2020 is de situatie alleen maar verslechterd: het aantal mensen zonder thuis stijgt, terwijl onze middelen krimpen. In 2026 zal minder dan een kwart van ons budget in Luik structureel gesubsidieerd zijn. Zonder extra steun moeten we rondes schrappen, begeleiding vertragen en toegang tot huisvesting uitstellen

In deze aflevering van de podcast Positive Changemakers deelt Émilie Meessen, verpleegkundige van opleiding en medecoördinatrice van Straatverplegers, haar engagement van bijna 20 jaar om dakloze mensen in Brussel te verzorgen en te begeleiden.

Ze vertelt over de evolutie van de organisatie, de dagelijkse acties — eerstelijnszorg op straat, begeleiding naar huisvesting en werkhervatting — en haar ambitieuze visie: het einde van dakloosheid is mogelijk.

Een krachtige getuigenis die laat zien dat sociale verandering begint bij oprechte aandacht en de wil om samen te handelen.

In de Brusselse publieke ruimte zien we steeds meer vijandige stadsinrichting: schuine banken, randen met pinnen, geluidsverspreiders, "decoratieve" barrières… Alles ontworpen om langdurig verblijf te verhinderen. Achter deze strategie schuilt een duidelijke wil: armoede uit het zicht bannen, ten koste van de waardigheid van mensen in kwetsbare situaties.