Van een woning
naar een reis

Maart 2024: de maand waarin Meneer A.* eindelijk zijn woning kreeg. Na jaren heen en weer tussen straat en opvanghuizen had hij eindelijk een dak boven zijn hoofd. Die dag hield hij niet alleen een sleutel vast, maar ook een sprankje hoop. Een stille droom die hij al lang koesterde: terug naar zijn thuisland reizen en zijn moeder opnieuw zien — na veel te lange tijd.

Meneer A. heeft veel meegemaakt. Dingen die littekens nalaten, ook al zijn ze niet zichtbaar. Maar bij zijn aankomst zagen we geen verbitterde of gesloten man, maar iemand die klaar was voor een nieuw hoofdstuk. Al snel ontstond er vertrouwen tussen hem en het team. Kwetsbaar zijn was voor hem nieuw, maar bij ons durfde hij zich openstellen. Hij volgde zijn zorgtraject ernstig, gemotiveerd door die droom van een reis.

Stap voor stap stonden we aan zijn zijde om die droom werkelijkheid te maken. Administratieve procedures, medische aanpassingen, dagelijkse obstakels… elke stap telde. Maar bij elke moeilijkheid toonde Meneer een ongelofelijke vastberadenheid. We deelden twijfels, maar ook vreugde. Altijd met het doel voor ogen: die reis naar Marokko.

En dan, in november 2024, was het zover. Meneer A. vertrok, licht van hart en vol emotie. Hij was een andere man, met sterren in de ogen. Bij elke halte stuurde hij foto’s: van hemzelf, van zijn familie, van lachende gezichten en intense weerzien. Zijn blik straalde geluk uit. Het was meer dan een succesverhaal, het was een menselijke overwinning.

We waren trots. Trots op hem, trots dat we hem mochten begeleiden. Want ons werk is niet enkel administratie en opvolging. Het is ook meeleven met die momenten van puur geluk. Geloven dat het soms echt mogelijk is. In een wereld die vaak grijs lijkt, zijn het net die lichtflitsen die ons eraan herinneren waarom we dit werk doen.