Het is een bewezen feit: hulphonden kunnen contacten vergemakkelijken, een band scheppen en de begeleiding van onze patiënten kwalitatief verbeteren. Met sommige mensen ontstaat er een nog sterkere band! Dat is het geval met meneer D., die Walt niet meer kan missen.
Tussen Walt en meneer D., een wederzijdse gehechtheid
Walt (of Walter) is een bijna 10 jaar oude mannelijke Jack Russel terriër (mix). In zijn rol als hulphond bij Straatverplegers begeleidt hij Gaëlle, verpleegster en hoofd van de My Way-afdeling, tijdens haar bezoeken aan bepaalde mensen die de straat hebben verlaten en nu vast in Brussel gehuisvest zijn.
In zijn leven heeft meneer D. verschillende sterfgevallen achter elkaar meegemaakt, waaronder die van zijn hond, waar hij dol op was. Vervolgens kwam hij in een negatieve spiraal terecht tot hij op straat belandde. Hij leeft nu stabiel in een woning. Hij wordt begeleid door het My Way-team, dat werkt aan een stevige verankering en ontplooiing van onze opnieuw gehuisveste patiënten, om zo terugval op straat te voorkomen.
“Als ik hem met Walt ga opzoeken, hebben we altijd een geweldige tijd. Walt herkent hem en is blij hem te zien. Het is altijd heel sentimenteel omdat het hem ook terugbrengt naar zijn pijnlijke verleden ”, legt Gaëlle uit. “Als we gaan wandelen, houdt hij Walt aan de lijn. Dat vrolijkt hem op en tovert een glimlach op zijn gezicht!“
Walt en het project dierenbemiddeling hebben jouw steun nodig!
Een voorwendsel om de discussie te openen
Walt’s aanwezigheid maakt het mogelijk om vragen over het sociale netwerk en eenzaamheid te bespreken, belangrijke thema's voor mensen die nog steeds de littekens van het straatleven dragen. Gaëlle: “Hij heeft ons al verteld dat hij weer een hondje wilde nemen, maar weet niet of dat een goed idee is. Hij is vrij oud en moet soms afwezig zijn voor ziekenhuisbehandeling. Dan vraagt hij zich af wie ervoor zorgt als hem iets overkomt? Dat bespreken we dan.”
Gezondheid is één van de moeilijke onderwerpen. “Ik zeg bijvoorbeeld: ‘Weet je, Walt is naar de dierenarts geweest!’ en dan praten we over doktersbezoeken. Dit is heel positief omdat hij gesprekken over gezondheidsproblemen al lang hardnekkig vermijdt. Hier kunnen we het er in ieder geval over hebben!”
Meneer D. houdt ook van strips en humor.“We dachten erover om samen een stripverhaal te maken over hoe hij en Walt samen naar de dokter gaan... Het klinkt misschien kinderachtig, maar het is een geweldige manier om zaken te bagatelliseren en moeilijke dingen te bespreken.”
Walt smeedde een sterke band tussen Straatverplegers en Meneer D.
Hij zegt veel vertrouwen te hebben in Gaëlle en Straatverplegers. “We hebben zo'n sterke band ontwikkeld dat hij bereid zou zijn een hond te nemen als ik ermee instem er indien nodig voor te zorgen. Het zou geven en nemen zijn, want hij bood ook aan om dat te doen als ik op vakantie ga”, lacht ze.
Zodra Gaëlle contact heeft met meneer D., vraagt hij haar hoe het met Walt gaat. Hij is er echt aan gehecht. “Voor hem moet ik Walt meenemen. Anders zijn de gesprekken niet zo productief.”
En tot slot een beetje humor:
“Meneer D. herhaalt graag dat bij Straatverplegers alleen Walt werkt! Het lukt hem ons steeds weer aan het lachen te brengen.”
Steun Walt en het dierenbemiddelingsproject
–
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.