De situatie van mensen zonder woning in Wallonië gaat jaar na jaar achteruit. Recente tellingen tonen dat bijna 20.000 mensen in Wallonië vandaag op straat leven of geen stabiel onderkomen hebben. Achter deze cijfers staan organisaties die elke dag en nacht opvang bieden en werken aan duurzame herhuisvesting van de meest kwetsbaren – zoals Straatverplegers.
Publieke financiering is cruciaal in de strijd tegen dakloosheid
Hun werk wordt deels mogelijk gemaakt dankzij publieke financiering. Maar sinds enkele maanden stapelen de slechte nieuwsberichten zich op, en heerst er grote onzekerheid in de sector.
In september 2025 sloot een opvanghuis voor dakloze vrouwen in Charleroi de deuren, wegens het stopzetten van de financiering vanuit het programma “Territoire Zéro Sans-Abrisme”. Een zorgwekkend signaal voor alle spelers in het veld.
Dit staat in schril contrast met eerdere politieke beloftes. De Waalse regering kondigde in haar regeerakkoord aan dat dakloosheid een prioriteit zou zijn, en engageerde zich om Housing First-programma’s te versterken.
Ook federaal en Europees zijn er engagementen, onder meer via de Samenwerkingsakkoorden van 2014 en de Verklaring van Lissabon, die als doel stelt om dakloosheid tegen 2030 uit te bannen.
Budgettaire terugval en onzekerheid
De realiteit wijst helaas de andere kant uit. Op 19 september 2025 kondigde de federale regering aan te stoppen met haar bijdrage aan het Koudeplan, cruciaal in de wintermaanden.
In Brussel heerst politieke stilstand en dus totale onzekerheid voor het werkveld. In Wallonië zijn in het budget 2025 de middelen voor Relais sociaux en huisvesting al verminderd. Voor 2026 blijft het bovendien afwachten of projecten in het kader van Territoire Zéro Sans-Abrisme nog zullen doorlopen.
“Territoire Zéro Sans-Abrisme”: stilstand na hoopvolle start
Dit programma maakte deel uit van het Waalse relanceplan en voorzag 34 miljoen euro voor 2024 en 2025. In Luik alleen al werd bijna 5 miljoen euro geïnvesteerd, waardoor meerdere initiatieven, waaronder Straatverplegers, konden worden ondersteund.
Maar in de herfst van 2025 is er nog steeds geen duidelijkheid over de toekomst. Ondanks eerdere beloftes van de bevoegde minister, blijft het wachten op garanties.
Extra druk in Luik door lokale besparingen
Alsof dat niet genoeg is, heeft ook de Stad Luik haar subsidies voor verenigingen teruggeschroefd. Deze dubbele besparingsdruk – zowel op regionaal als lokaal niveau – bedreigt rechtstreeks het voortbestaan van essentiële diensten voor daklozen.
Menselijke gevolgen zijn groot
Zonder voldoende financiële steun dreigen tal van organisaties hun werking stop te zetten. Dat betekent minder opvang, minder begeleiding en minder mogelijkheden tot duurzame huisvesting. Het risico is groot dat nog meer mensen op straat belanden.
Daarbovenop zorgen de recente strengere uitsluitingsmaatregelen in de werkloosheid voor nog meer mensen in armoede en extra druk op een sector die al zwaar onder spanning staat.
De antenne van Straatverplegers in Wallonië hoopt dat de overheden hun engagementen nakomen. Alleen zo kan de strijd tegen dakloosheid – en de ambitie om dit fenomeen tegen 2030 uit te roeien – overeind blijven.