In onze begeleiding van gehuisveste patiënten hebben we vaak te maken met spanningen rond het beschikbare geld. Om in hun woning te kunnen blijven, moet de huur worden betaald en mogen rekeningen zich niet opstapelen.
Zo nodig stellen we onze patiënten voor om de hulp van een administrateur in te roepen die ervoor zorgt dat hun geld goed beheerd wordt. Daarmee verliezen ze natuurlijk een stukje vrijheid en controle over hun eigen leven. En niet iedereen accepteert dat.
Meneer T. was zich evenwel bewust dat zijn toestand sterk achteruit ging en tijdens een opname in een ziekenhuis vroeg hij daarom zelf om zo’n beheerder.
Helaas was de door de rechter aangewezen persoon niet in staat om zijn verantwoordelijkheid naar behoren waar te nemen. Hij was wekenlang onbereikbaar en bovendien verliepen de eerste contacten met onze patiënt en het begeleidingsteam erg moeilijk door zijn neerbuigende taal en opdringerig gedrag.
Daarna volgden meerdere maanden waarin er van samenwerking nauwelijks sprake was tenzij conflictueel. Als gevolg daarvan zat onze patiënt herhaaldelijk zonder inkomen. Niet alleen verzwakte die periode zijn wil om te herstellen en hulp te vragen, maar zijn vertrouwensrelatie met Straatverplegers kwam ook onder druk te staan.
Na hem gerust te hebben gesteld, is het ons uiteindelijk gelukt een andere beheerder te laten aanstellen.
Zijn financiële toestand is nu stabiel en de beheerder is iemand waarmee we al lang samenwerken en die meneer T. begint te vertrouwen.
Deze episode is representatief voor de vooroordelen, obstakels en onrechtvaardigheden waarmee mensen die psychisch, medisch en sociaal kwetsbaar zijn, soms te maken krijgen. Er blijkt ook uit hoe belangrijk het is om zich te vergewissen van de best mogelijke samenwerking – met mensen uit verschillende beroepen die de nodige kwaliteiten hebben voor de begeleiding van onze patiënten: menselijk, gevoelig, beschikbaar en met het juiste reactievermogen.
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.