Wij hebben meneer W. op straat ontmoet en begeleiden hem nu al een aantal jaren. Voor zover we zijn geschiedenis kennen is zijn levensloop altijd gecompliceerd geweest.
Ondanks de ups en downs is hij vastberaden en zeker een van de meest innemende persoon waar we mee werken!
Trouwens hebben we het gevoel dat we niet de enigen zijn om ons te hechten aan deze ontroerende persoonlijkheid.
Er leek geen geschikte structuur te bestaan om hem op passende en duurzame manier te ondersteunen
Ondanks zijn drugsverleden is hij in een behandelingscentrum terechtgekomen. Dit was een opluchting voor hem en voor ons, vooral omdat hij een belangrijke medische opvolging nodig had vanwege zijn verschillende pathologieën, een echte kans om zichzelf te verzorgen.
Hoewel het voor de M. W niet gemakkelijk is geweest om het kader te respecteren - hij zal de uitsluiting nipt vermijden - maar de heer W. is zo sterk in gebondenheid en in zijn vermogen om zijn moeilijkheden te verwoorden dat hij misschien baat heeft bij iets meer toegeeflijkheid dan anderen.
Gelukkig kan hij rekenen op toegeeflijkheid en begrip want hij heeft nog een lange weg te gaan. Hij kreeg echter een "straf", hij moest 2 weken doorbrengen in een ander centrum waar hij met veel plezier aan allerlei activiteiten deelnam.
Het zette hem aan het denken en dat was eigenlijk de bedoeling.
Na zijn terugkeer in de eerste inrichting toonde hij gedurende 3 maanden een ongelooflijke kracht, waarna hij naar een andere inrichting verhuisde om aan zijn neurocognitieve geheugen te werken.
Mishandeld kind en het feit dat hij lange tijd verschillende stoffen had gebruikt, hebben tot enkele tekortkomingen op dit gebied veroorzaakt.
Gedurende die drie maanden uit de straat - een record voor hem - is hij aangekomen alhoewel hij zeer mager was. Helaas was zijn levensvreugde een beetje uitgedoofd vanwege de medische behandelingen.
Hij voelde zich eenzaam en onzichtbaar
Zijn leven op straat vergelijkend met dat in het centrum, voelt hij zich gerustgesteld, weet hij dat hij bestaat, maar hij weet niet wat hij moet doen en het zal nog even duren voordat hij zijn interesses gevonden heeft.
Onlangs heeft hij een aanvraag gedaan voor een plaats in een psychiatrisch verzorgingstehuis. En we duimen, maar volgens de maatschappelijk werkster op de afdeling, legde hij een perfect gesprek af.
Een telefoontje van zijn broer (na 15 jaar stilte) gaf hem een glimlach
Uiteindelijk zouden ze elkaar weer zien.
En tijdens onze laatste ontmoeting zei hij ons zelfs: "Het leven is spannend." Zijn zeer gekwelde verleden heeft veel littekens achtergelaten. Hij kan zeer hard zijn voor zichzelf, niet in staat om zijn sterke punten, vaardigheden en kwaliteiten op te sommen. Maar wij deden het voor hem: vrolijk, vertederend, grappig, aardig, vrijgevig, sterk, getalenteerd, authentiek... Waarop hij antwoordt: “Ja, misschien is het waar.”
Hij lijkt zijn draai gevonden te hebben en herontdekt langzaam de geneugten van het leven, mede dankzij netwerk.
Voor het team konden de momenten dat hij in de straat was zeer ontmoedigend zijn. Wat ons op de been hield, was ongetwijfeld de kracht van de band, dankzij zijn vermogen om mensen aan hem te hechten en zijn verrassende vermogen om terug te stuiteren.
--
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.