En hoe goede samenwerking het leven van onze patiënten kan veranderen.

Meneer K wordt sedert bijna 4 jaar opgevolgd door Straatverplegers. Zijn eerste woonst heeft hij verloren omdat die voor hem niet geschikt was: veel te geïsoleerd zodat hij ieder houvast verloor. Hij hield het daar niet uit en belandde helaas na korte tijd weer op straat.

De straat: daar wist hij alles van want hij had er al tientallen jaren geleefd. Zoals vele dakloze mensen heeft hij grote lichamelijke gezondheids- en verslavingsproblemen.

© Infirmiers de rue / Straatverplegers

Desondanks kan hij ongelofelijk goed met mensen overweg. Hij kent iedereen en maakt graag een praatje met voorbijgangers, cafébazen en zijn even onfortuinlijke lotgenoten. 

Toen we hem een tijd terug bezochten, klaagde hij over hevige pijn. We waren nergens zeker van maar vermoedden iets ernstigs en kregen hem zover met ons mee te gaan naar de spoeddienst. Hoewel als altijd weerspannig, ging hij mee omdat hij begreep dat er niets anders opzat. Helaas werd hij niet in behandeling genomen, onder meer wegens de talrijke Covidbeperkingen.

Of misschien ook omdat hij dakloos was?

Bij onze volgende ontmoeting was hij er nog slechter aan toe. Zijn toestand was zodanig alarmerend dat we hem weer naar de spoeddienst brachten met het vermoeden dat hij een infectie had. Er werd inderdaad een ernstige infectie vastgesteld die snel tot zijn dood had kunnen leiden.

Deze keer werd hij onmiddellijk opgenomen.

Nadat hij eindelijk in het ziekenhuis lag, hadden we de gelegenheid zijn toestand uitgebreid en in detail aan het zorgpersoneel uit te leggen. De rol van bemiddelaar maakt namelijk ook deel uit van ons werk als begeleiders.

De ziekenhuisdokter hield ons regelmatig van zijn ontwikkeling op de hoogte. Hersteld van zijn infectie, kon meneer K het ziekenhuis verlaten; en nadat hij een kuur tegen zijn verslaving was begonnen, kon hij snel een nieuwe woonst betrekken, die beter voor hem geschikt was.

Vandaag is zijn toestand gestabiliseerd. Hij wordt in een medisch centrum door een behandelende arts opgevolgd, ontvangt verpleeghulp bij hem thuis en krijgt alle nodige verzorging. Hij is in heel goede handen !

Daardoor konden we zijn opvolging aan zijn nieuwe netwerk toevertrouwen en tijd vrijmaken om ons op andere patiënten te concentreren. 

Dat sterkt ons in de gedachte dat het werk binnen een netwerk onmisbaar is om iemand van een globale en efficiënte behandeling te verzekeren.

Omdat iedereen een thuis verdient…

(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.