We ontmoetten Mevrouw B in 2019 op straat toen ze daar al meerdere jaren had geleefd. Ze had in haar wijk haar dagelijkse gewoontes ontwikkeld en ging bijvoorbeeld vaak naar de supermarkt op de hoek om zich op te frissen en van de toiletten gebruik te maken.
Daarna verdween ze een tijdje om in 2020 in het metrostation van een andere wijk weer op te duiken. Daar hadden we verschillende keren contact met haar totdat we haar tenslotte in 2021 intensief konden opvolgen.
Ze had zich in het metrostation goed ingericht met een matras, dekens, heel veel koffers en persoonlijke spullen. Ze maakte zogezegd deel uit van het meubilair.
Ze kende iedereen: de winkeliers in het station, de reizigers, de werknemers van de MIVB, enz. En zoals in haar vroegere wijk volgde ze er haar dagelijkse routine.
Haar parcours was nogals chaotisch en moeilijk na te trekken. Het zou kunnen dat ze al 18 jaar op straat had geleefd… Over haar familie weten we niets - daarover bleef ze heel vaag.
Contact met haar was vaak gecompliceerd omdat ze zich afsloot, weinig zei en er waarschijnlijk genoeg van had de vele sociale werk(st)ers die haar opzochten, steeds weer hetzelfde te moeten vertellen.
Desondanks lukt het ons een band te scheppen en ons samen wat te vermaken. Ze maakt graag gebruik van de reinigingsdoekjes die we haar brengen waarmee ze zich kan opfrissen. En wat eten betreft, heeft ze uitgesproken voorkeuren.
Ze apprecieert de make-up en nieuwe kleren die we haar geven. Ze ziet er graag goed uit en daar maken we gebruik van om haar hygiëne te verbeteren en haar zelfvertrouwen te sterken.
Stripverhalen vindt ze ook leuk, ook al kan ze door problemen met haar ogen momenteel niet lezen wat we haar brengen.
Geen twijfel aan: Mevrouw B heeft veel talent! En we laten nooit na haar daar steeds weer aan te herinneren.
Helaas ging er iets mis in de band die we geduldig en volhardend met haar hadden opgebouwd. Haar mentale gezondheidsproblemen namen weer de overhand en ze werd wantrouwig. Contacten met haar werden steeds korter en het lukte niet meer om samen vooruitgang te boeken.
We hebben daarom besloten om haar onder observatie te stellen want haar toestand baarde iedereen zorgen. Maar voordat we dat procedureel in orde konden brengen, belde iemand op om ons te waarschuwen dat Mevrouw B zienderogen achteruit ging.
Pas toen een tweede ambulance bij haar langs kwam, heeft ze uiteindelijk geaccepteerd om zich in een ziekenhuis te laten verzorgen. Van dat ziekenhuisverblijf hebben we geprofiteerd om alles te doen om te verhinderen dat ze weer op straat terecht zou komen.
Een rusthuis kon haar daarna opnemen. Een bezoek werd vlug georganiseerd en dankzij de samenwerking met het hulpnetwerk kwam alles snel in orde.
Mevrouw B heeft er een kijkje genomen en ze vond dat het er aangenaam was en aan haar behoeften voldeed. Daarna moest heel wat administratief werk worden verzet, maar dat was de moeite waard. Uiteindelijk heeft ze er tamelijk vlug haar intrek kunnen nemen.
Vandaag is ze er geïnstalleerd, heeft er zich in haar eigen tempo gesettled en neemt de tijd om uit te rusten en te herstellen.
We bezoeken haar regelmatig om zeker te zijn dat alles goed gaat. De kennissenkring die Mevrouw B op straat had opgebouwd is ook altijd present: burgers en winkeliers komen haar opzoeken. Fantastisch ! Ze doet ook mee aan kookcursussen, wat ze heel leuk vindt.
Het was wel een heel avontuur !
Ons werk raakt je? Je wil ons graag helpen?
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.