Frida is een münsterländer van 2 jaar die Sarah, verpleegster en psycholoog bij de Straat-afdeling, op bepaalde inspectierondes begeleidt. In haar bemiddelende rol bij Straatverplegers helpt Frida Sarah om met dakloze patiënten in gesprek te komen en een band met hen te scheppen. Maar hoe gebeurt dat in de praktijk?
Voor de ronde bereidt Sarah het terrein voor
Voordat Sarah Frida mee op inspectie neemt, zorgt ze ervoor dat de omstandigheden optimaal zijn: de patiënten waarmee die dag ontmoetingen gepland zijn, moeten van honden houden en het weer moet meezitten.
De keuze van de dakloze patiënten die met Frida in contact komen, gebeurt in overleg. . “We bespreken dit tijdens onze teamvergaderingen en we denken na over de meerwaarde die Frida bepaalde patiënten kan brengen.” Maar soms gebeurt het toevallig tijdens een ronde. “Het werk op straat is veel minder voorspelbaar dan in een woning en soms komt een contact spontaan tot stand. Ik moet dus flexibel blijven”.
Tijdens de ronde weet Frida dat ze werkt
Voor het vertrek waarschuwt Sarah Frida: “Als ik haar ’s morgens zeg “Kom Frida, we gaan werken!” en ze uit haar mand komt, betekent dat ze er klaar voor is!”
Bij de patiënten van Straatverplegers aangekomen, neemt Frida een werkhouding aan. “Als ik ga hurken om met iemand te spreken, gaat Frida naast me zitten. Meestal is er oogcontact en is ze tamelijk rustig. Soms wil ze door de patiënt geaaid worden.”
Bemiddeling via de hond: zowel nuttig als aangenaam
Sarah heeft altijd iets lekkers bij zich die de patiënten aan Frida kunnen geven. “Zo kunnen ze zorgdragen voor een klein wezen. Dat is iedere keer weer een bijzonder moment.”
Door de aanwezigheid van Frida staat de patiënt niet meer centraal. “Sommige mensen zeggen iets over Frida’s zachte vacht, anderen vragen bezorgd of ze wel genoeg te eten kreeg die dag. Daardoor kunnen we gesprekken beginnen waartoe het anders niet was gekomen.”
Overigens roept Frida vaak weer herinneringen of verlangens op. “Ik moet oppassen want een hond is voor dakloze mensen niet altijd mogelijk, zeker als ze niet meer mobiel zijn. Door Frida worden ze met hun conditie geconfronteerd en dat komt niet altijd met hun toekomstwensen overeen.”
Na het gesprek sluiten ze af en gaan verder
Als het moment komt om van de patiënt afscheid te nemen, moet Sarah de ontmoeting goed afronden. “Ik vraag of de patiënt geen vragen meer heeft en zeg dan dat we aan het einde van het gesprek zijn gekomen. Dit ter voorbereiding van de leegte die Frida achter zal laten… Tot de volgende keer!”
Na terugkomst bij het kantoor van Straatverplegers moet Sarah ervoor zorgen dat Frida zich kan ontspannen. “Dan gaan we even naar het park waar ze met andere honden kan spelen en daarna kan ze iets rustgevends doen, zoals op een bot kauwen. Ik probeer te veel prikkels te vermijden en ervoor te zorgen dat ze zich onder de collega’s op haar gemak voelt.”
Steun Frida en het dierenbemiddelingsproject
–
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.