Mevrouw L. is bijna 50 jaar oud. Ze leeft al 20 jaar op straat, is heel vroeg in instellingen beland en is slachtoffer van het falen van het Belgische systeem. Het Luikse Straatverplegersteam maakt zich grote zorgen over haar en voelt zich machteloos ten opzichte van haar ellende.
Woede
Mevrouw L. heeft verzorging nodig. Dat is niets nieuws. Ze wordt door talrijke problemen belaagd, waaronder een ongeneeslijke besmettelijke ziekte en een opeenstapeling van verslavingen.
Recentelijk is ze op eigen verzoek twee keer in het ziekenhuis opgenomen. Ondanks onze interventies heeft men haar iedere keer weer te vroeg laten gaan.
Maar ze houdt vol, Mevrouw L. Ze heeft in alle openheid een diefstal gepleegd met de bedoeling in de gevangenis te belanden om zo de medische en psychologische hulp te krijgen die ze nodig had.
Maar dat liep niet helemaal af zoals gepland: ze werd lang in isolatie gehouden, is door andere gevangenen mishandeld en kreeg te kampen met het gebrek aan samenwerking tussen het gevangenissysteem en de psychisch-medisch-sociale sector.
Na enkele maanden in de gevangenis stond ze weer bij af: op straat, met niets.
Verdriet
Bij ons laatste contact verkeerde ze in een staat van intens lijden, helemaal losgekoppeld van de werkelijkheid. Ze werd mishandeld door een systeem dat haar niet erkent voor wat ze is: een mens als ieder ander. Met behoeften en rechten.
Sedert haar vroegste jeugd was haar levensweg bezaaid met hindernissen. Ze werd uit haar gezinsverband gerukt. Van de ene na de andere afwijzing kwam ze terecht in dit systeem dat niet wist hoe met haar en haar gedragsstoringen, veroorzaakt door een gebrek aan affectieve wortels, om te gaan. Een vicieuze cirkel die het haar onmogelijk maakte een waardige plaats in de samenleving in te nemen.
Ik word vervuld met weerzin door dit onbuigzame, starre systeem dat iedere persoon die niet in de verplichte mal past, geweld aandoet. Dat schept een voedingsbodem voor zelfuitsluiting en dakloosheid.
Frustratie
We volgen Mevrouw L nu al jaren. Ondanks de vruchtbare samenwerking met andere organisaties, zijn we er niet in geslaagd een voor haar geschikte plaats te vinden. Haar profiel beantwoordt niet aan de criteria (geestelijke gezondheid, handicap, verslaving…) van reeds overvolle instellingen.
Is het misschien de samenleving die niet is aangepast aan Mevrouw L, in plaats van andersom?
Bezorgdheid en goede wil
We zijn het spoor van Mevrouw L bijster geraakt. Psychisch is ze uiterst kwetsbaar en we vrezen dat ze in gevaarlijke situaties is beland. En bovenal willen we dat ze weet dat ze niet alleen is.
- Gebaseerd op de getuigenis van M., sociaal werkster in de afdeling Luik
(*) We stellen alles in het werk om de privacy van onze patiënten te beschermen en ons beroepsgeheim te respecteren. Toch willen we getuigen hoe onze patiënten moeten overleven en hoe we samen aan hun re-integratie werken. Daarom zijn namen van personen en plaatsen weggelaten of veranderd en reële situaties in een andere context geplaatst. Er is geen rechtstreeks verband tussen de mensen op de foto’s en het hier bovenstaande verhaal.